Zeszyt

Nie to nie jest zwykły zeszyt... towarzyszy mi i mojemu rodzeństwu od zawsze. 

Nie zaglądaliśmy do niego często - tak naprawdę tylko wtedy, gdy tata przez przypadek znajdował go wśród swoich rzeczy i wtedy od nowa z niezwykłą ostrożnością oglądaliśmy go kartka po kartce.

Dzięki piątce wpisanej przez panią nauczycielkę wiadomo, że ma 44 lata.

Należy do taty, który będąc dzieckiem pieczołowicie zapisywał i ilustrował przeczytane lektury.

To taki WEHIKUŁ CZASU, który przenosi nas gdzieś daleko do krainy wspomnień.

\

Tutaj na lewej stronie widać naszą tworczość - niestety dziś już nie wiadomo kto był autorem.

chociaż pewne przypuszczenia są...

Koniec.

p.p.